जीवनका दूई दसक पार गर्दै गर्दा
देख्नेहरुको नजरमा शहरिया ह्यान्डसम ऊ
शुगठित शरीर, उज्यालो मुहार
शहरको बसाई ले परिबर्तित रहन सहन उसको
धेरै पेशाको आवश्यकताले पनि होला
दारी मिलाउछ , चट्ट पर्छ
सधै अत्तर छरेर निस्कन्छ
तर ब्यक्त गर्दैन उसका मन भित्र गुम्सिएका भावहरु
समय समयमा उसले विद्यालय जिबनमा पढेको
विश्व स्वास्थ्य संगठनले दिएको
स्वास्थ्यको परिभाषा सम्झन्छ
नियाल्छ आफु भित्रका मानसिक, सम्वेगात्मक अनि सामाजिक स्वास्थ्य
ऊ खोज्छ
देख्दैन
भेट्दैन
अह ! कहिँ देख्दैन
ब्यस्त दैनिकी, पढाई भन्दा फरक काम, र विविध तनाव
बिद्यार्थी जीवनका परीक्षा, प्रोजेक्ट, कोठाभाडा, कलेज फि जस्ता आवश्यकताले थिचिएको उसले
रमाइलो गर्ने रहरहरुको घाटी पटक पटक थिचेको छ
बाढीले लगेका खेतको कुरा
पहिरोले लगेको बारीको कुरा,
बाले सुनाएका बालीविहिन कृषिका बिलौनाहरु सुनेर धेरै रात आफ्नो आखा पुछेको छ
दु:ख उडाउन भनेर आजकाल त धुवा पनि उडाउन थालेको छ
तर उडेको छैन उसको पिडा
उसको वेदना
उसको वैराग्यपना
मन मनै भन्छ ऊ :
म बाहिर देखिए झै स्वस्थ छैन
मलाई पनि तनाबविहिन हुन मन नलागेको होइन
जिउन मन छ मलाई हासी खुसि
बाच्न मन छ
ऊ चाहन्छ कोहि होस जसले उसको अन्तर्मनको भाव बुझोस
उत्प्रेरणा दिवोस
आफ्ना सफलता उन्नति प्रगतिका कुरा संगै उसलाई नि सुनोस उसको छेवैमा बसेर ऊ भित्र गुम्सिएका व्यथाहरु
ताकी उसले फेरी फेरी यसरि केहि गुम्साउनु नपरोस
फेरी,
समस्या नभएको मान्छे को नै पो छ र
दुख नभई सुख सधै मिल्ने कहाँ हो र ?
भनिदिए उसले पनि त आफ्नो मनको व्यथा
आफ्ना आफ्नै सबैका छन संघर्षका कथा
साच्चै नै .....
बाड्दा चिन्ता साट्दा पिर हल्का हुञ्छ मन
नबाधेर मनका बह सबै खुलाई भन
पहिल्याउ समस्याका समाधानका शुत्र
हासी खुसि कोर तिमी जिबनको चित्र
भावनात्मक बुद्धिमता ले भर जीवन
खुल्ला बनाइ आफ्नो अन्तर्मन ।
.png)
